- Concello
- O Municipio
- Que visitar
- Servicios ao cidadá
- Enlaces
- Actas de Goberno
- Contas Municipais
- Convenios
<- voltar
A historia de Palas de Rei preséntase intimamente unida á cultura castrexa, conservando inda hoxe numerosos restos arqueolóxicos (mámoas, dolméns e castros) testemuña dun remoto asentamento.
Segundo a tradición o concello debe o seu nome “pallatium regis” ao palacio do rei visigodo Witiza, que reinaría entre os anos 702 e 710. En Palas Witiza tería dado morte ao Duque de Galicia, Fafila, pai de Don Pelaio.
Historia


Segundo a tradición o concello debe o seu nome “pallatium regis” ao palacio do rei visigodo Witiza, que reinaría entre os anos 702 e 710. En Palas Witiza tería dado morte ao Duque de Galicia, Fafila, pai de Don Pelaio.
O Románico entrou polo camiño de Santiago, deixando a súa pegada na arquitectura relixiosa, destacando a igrexa de Vilar de Donas, un dos referentes principias do románico galego, declarada en 1931 monumento histórico-artístico. As súas pinturas murais forman un dos conxuntos máis destacado s e mellor conservados de Galicia.
Por aquí pasaba a vía “Lucus Augusti”, e xa no século VI constátase a súa pertenza ao condado de “Ulliensis”, sendo a Idade Media un período de prosperidade para a vila, en boa parte grazas ao Camiño de Santiago. O “ Códice Calixtino” citaba Palas como parada obrigada dos peregrinos para afrontar os últimos tramos da ruta xacobea.
O Concello de Palas de Rei conta cun amplo patrimonio artístico que reflicte o pasado señorial destas terras, pois conserva restos de fortalezas, torres, castelos, así como varios pazos e casas blasonadas. Entre as construccións máis relevantes poden citarse: a antiga casa-torre de Filgueira; a casa-torre de Fontecuberta; o Pazo de Laia que conserva o escudo de armas dos condes de Traba, de cuxo liñaxe saldría o fundador de Pambre; a casa de Ulloa, onde os Saavedra, Montenegros, Gayosos, os Deza, identificanse coas suas armas e escudos familiares; o Pazo Mariñao; o Pazo de Pacheco, e finalmente O Castelo de Pambre, fortaleza erguida por Don Gonzalo Ozores de Ulloa cara o ano 1375 , que resistiu á revolta irmandiña no 1467, converténdose nun dos mellores exemplos da arquitectura militar de Galicia.
Palas, protagonista tamén na segunda guerra carlista, foi un dos escasos municipios nos que triunfou a sublevación en 1846, constituíndose unha Xunta Revolucionaria.
As terras de Palas de Rei serviron de fonte de inspiración a escritores como López Ferreiro, Álvaro Cunqueiro ou Emilia Pardo Bazán, que ambientou a súa obra máis relevante no Pazo de Ulloa, onde disque residiu a raíña Dona Urraca.
